شاید الان دیگه یه همچین رفتارهایی نبینیم که مثلا سوار اتوبوس بشیم و یکی از این صندلیهای جفتی خالی باشه و بخواهیم روش بشینیم امان اون شخصی که روی صندلی دیگه نشسته نذاره بشینیم و بگه اینجا جای کسیه و 2 ایستگاه بعد می خواد سوار بشه!! و همین جور جاهای دیگه!
ما هم قبول می کنیم و نمی شینیم اما 2تا ایستگاه بعد نه اون شخصه اونجاست و نه ما روی اون صندلی نشستیم و الکی خالی موند صرفا به خاطر یه رفتار نادرست.
امروزه هم یه همچین رفتارهایی رخ می ده منتها یه جور دیگه . . . .
وقتی برای بار اول کسی رو می بینی اونو برانداز می کنی و نظرت رو درباره اش به خودت می گی! و خودت رو نسبت به اون آرایش می دی که دفعه بعدی که دیدیش باهاش چطور باشی و . . .
همه اینا در یه دیدار رخ می ده و به احتمال زیاد درست نیست اما وقتی برای یه مدت زیادی مثلا 2 یا 3 سال همیشه اون طرف رو ببینی دیگه اخلاقیاتش و رفتارش رو در اون قالبی که هر رو می دیدیش، دستت میاد و بعد اون اگه هر تغییر کوچکی داشته باشه به راحتی می فهمی. نوع لباس پوشیدن، نوع حرف زدن، نوع آمدن و رفتن!!! همه اینا رو خیلی راحت می تونی تشخیص بدی اگه حتی یه تغییر کوچیک توش پیدا شه می فهمی.
در یه دوره زمانی خیلی راحت تر میشه شناخت، حدس زد، تصمیم گرفت و یا فهمید که چی درسته و چی دروغه!
البته صد در صد نمیشه فهمید و همیشه یه درصد خطلایی وجود داره اما هر چی باشه خیلی دقیق تر از یه بار دیدنه.
زمان خیلی مهمه و اگه طولانی بشه خیلی چیزا رو مشخص می کنه.
